Włodzimierz Bolecki

Włodzimierz Bolecki (ur. w 1952 r.) – teoretyk i historyk literatury polskiej, profesor Instytutu Badań Literackich PAN, krytyk literacki. Wiceprezes Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (FNP). Juror Nagrody Kościelskich. Zajmuje się teorią i historią literatury XX wieku, m.in. twórczością takich autorów jak Wacław Berent, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Józef Mackiewicz, Czesław Miłosz, Bruno Schulz, Aleksander Wat czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Opublikował m. in.: Historia i biografia. Opowieści biograficzne Wacława Berenta (1978), Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym (1982), Widziałem wolność w Warszawie. Szkice 1982-1987 (1984), Ciemny Staw. Trzy szkice do portretu Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (1991), Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX wieku (1991), Ptasznik z Wilna (o Józefie Mackiewiczu) (1991), Prawdy niemiłe. Eseje (1993), Inny Świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (1994), Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym: Witkacy, Gombrowicz, Schulz i inni. Studium z poetyki historycznej (1996), Rozmowy w Dragonei (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim) (1997), Polowanie na postmodernistów w Polsce (1999), Rozmowy w Neapolu (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim) (2000), Ciemna Miłość. Szkice o twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (2005), Inna krytyka (2006), Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny) (2007). Laureat Nagrody Fundacji Polcul (Sydney, 1985), Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (1987), Nagrody Kwartalnika „Arka” (1988), Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1989), Nagrody „Kultury” im. Zygmunta Hertza (1991) oraz Nagrody im. Kazimierza Wyki (2007).